Fanda lingvo

Fanda lingvo^[1] estas sinteza lingvo tia, en kiu la fleksiiloj plejparte kombinas po plurajn morfologie nedisigeblajn („kunfanditajn“) signifojn. Fanda lingvtipo kontrastas kun la aglutina lingvotipo, en kiu la fleksiiloj havas po unu gramatikan valoron.

Ekz-e konsideru la Latinan vorton lupos (Latino estas lingvo fanda) kompare kun la samsignifa Esperanta vorto ‹lupojn›. La vorto Latina konsistas el la bazo lup- kaj la finaĵo -ōs, indikanta akuzativon plurnombrajn. Simile, la vorto Esperanta konsistas el la radiko lup- kaj la finaĵa parto -ojn. Sed en la aglutina Esperanto ĉi tiun -ojn ni povas pluen dismeti: -o/j/n, kaj ĉe tio la morfemo -o- indikas substantivecoj; -j-, plurnombron; kaj -n, akuzativon. La Latina -ōs indikas la samajn gramatikaĵojn — sed nedidisigeble, kunfandite.

1. ↑ John C. Wells: Lingvistikaj aspektoj de Esperanto. Roterdamo: UEA, 1989. P. 29.